Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Et nemo nimium beatus est; Duo Reges: constructio interrete. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Immo alio genere; Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Dici enim nihil potest verius. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; De hominibus dici non necesse est. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala?

Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Itaque ab his ordiamur.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.